بسیاری از فرهنگ ها نوشیدنی گاه به گاه را دوست دارند (برخی بیشتر از دیگران). در برخی از کشورها، مردم الکل را با یک وعده غذایی جشن مصرف می کنند در حالی که برخی دیگر آن را فقط در خانه می نوشند.
انواع بسیاری از بارها و بارها در سراسر جهان وجود دارد. از یک بار ورزشی آمریکایی گرفته تا یک Bierstube آلمانی معتبر، معمولا جایی برای لذت بردن از غذای مورد علاقه خود در سفر وجود دارد.
اما یک چاله آبی وجود دارد که شکست دادن آن سخت است...
میخانه سنتی ایرلندی. به گوشه دور نیوزلند یا قله‌های مرتفع پرو سفر کنید و مقداری از چیزهای سیاه را خواهید دید.
اما میخانه ایرلندی چیزی بیش از یک مکان برای رفع تشنگی است. این مظهر فرهنگ ایرلندی است.
محل ملاقات دوستان و خانواده، محلی برای گردهمایی در مواقع شادی و سختی.
برخی از میخانه‌های قبلی در ایرلند نیز مواد غذایی می‌فروختند تا بتوانید لیست خود را تحویل دهید و در حالی که مغازه‌دار چمدان‌های شما را پر می‌کرد، از یک لیوان چای لذت ببرید.
بنابراین جای تعجب نیست که در طول این سالها کلمه عاقلانه ای در مورد میخانه های ایرلندی به اشتراک گذاشته شده است.
در اینجا 10 مورد از نقل قول های مورد علاقه ما درباره میخانه ها و نوشیدنی های ایرلندی از برخی از بزرگترین شخصیت های ایرلند وجود دارد.
10. مانند بسیاری از چیزهای زندگی، یک پیمانه گینس به خوبی ریخته شده ارزش انتظار دارد. – راشرز تیرنی
اگر در دهه 1980 در دوبلین بزرگ شده اید، ممکن است تماشای «شهر ترومپت» را در RTE به یاد داشته باشید. بر اساس جیمزرمان پلانکت، در پایتخت و در دوران فقر فلج کننده درون شهری بین سالهای 1907 و 1914 می‌گذرد.
این سریال درگیری‌های روزانه راشرز تیرنی (با بازی بازیگر ایرلندی دیوید کلی)، یک شخصیت ژولیده را دنبال می‌کند. با سوت حلبی معتمد و سگ محبوبش در ساختمان های مسکونی دوبلین زندگی می کند.
در سال 2015 سیموس مولارکی، مردی ایرلندی ساکن نیویورک، نوشتن را با نام مستعار Rashers Tierney آغاز کرد و کتاب "F*ck You I'm Irish: Why We Irish Are Awesome" را تولید کرد. با الهام از یک سرکش دوست داشتنی، از شوخ طبعی و جذابیتی که فقط در میان ایرلندی ها و اغلب در میخانه ها یافت می شود، پر است!
همچنین ببینید: MURPHY: معنی نام خانوادگی، منشأ و محبوبیت، توضیح داده شده است9. من 90 درصد پولم را خرج زنان و مشروب کردم. بقیه را فقط هدر دادم.» – جرج بست
جرج بست یک فوتبالیست در سطح جهانی از شرق بلفاست بود. علیرغم اینکه استعداد تحصیلی داشت، اشتیاق او در زمین بود، و پس از اینکه در سن 15 سالگی مورد شناسایی قرار گرفت، کار خود را با منچستریونایتد آغاز کرد.
اما بست چیزی بیش از یک فوتبالیست مشهور بود. او یک سرکش دوست داشتنی بود که در مهمانی ها بسیار مورد توجه قرار می گرفت و به راحتی به چشم می خورد.
با وجود مرگ مادرش در 55 سالگی بر اثر بیماری ناشی از الکل، بست به شدت مشروب الکلی مصرف کرد تا اینکه سرانجام در سال 2005 تلفات خود را از دست داد. مادر، قبر آنها بیش از حد به زادگاهش می نگرد.
8. "خماری های زیادی بالای میله آویزان است." - بارنی مک کنا، TheDubliners
در سال 1962، پنج پسر دوبلینی یک گروه موسیقی محلی تشکیل دادند که ایرلند را با آهنگ‌ها و تصنیف‌ها برای 50 سال آینده مجذوب می‌کرد. البته آنها دوبلینی ها بودند و موسیقی آنها در قلب ها و ذهن های بسیاری در سراسر ایرلند جا افتاده است.
بارنی مک کنا یکی از بنیانگذاران گروه بود و معمولاً با نام "بانجو بارنی" شناخته می شود. او که یک ماهیگیر مشتاق بود، در دهکده ماهیگیری Howth در شمال دوبلین ساکن شد و اغلب در یکی از میخانه های متعددی که در امتداد اسکله قرار داشت پیدا می شد.
مک کنا تنها دو هفته قبل از اینکه گروه برای جشن 50 سالگی با هم به تور بروند، به طور ناگهانی درگذشت. دوبلینی ها تصمیم سختی گرفتند که کنسرت ها را گرامی بدارند اما خیلی زود به عنوان یک گروه بازنشسته شدند.
7. «وقتی پول تنگ است و به سختی به دست می‌آید و اسبت هم دویده است، وقتی تمام چیزی که داری یک انبوه بدهی است، یک پیمانه دشت تنها مرد توست.» – Flann O’Brien
Brian O’Nolan نمایشنامه نویس ایرلندی از شرکت تایرون بود. او آثار ادبی خود را با نام مستعار Flann O’Brien نوشت و تأثیر زیادی بر ایرلند پست مدرن داشت.
اما ایرلند فقیر قرن بیستم به خوبی به یک نویسنده مشتاق کمک نکرد و اونولان مجبور شد از 11 خواهر و برادر با حقوق خود به عنوان یک کارمند دولتی حمایت کند.
نیازی به گفتن نیست که او نمی توانست کار روزانه را رها کند! اونولان علیرغم یا شاید در نتیجه بارهای مالی هنگفتی که بر او وارد شده بود، بیشتر اوقات با اعتیاد به الکل مبارزه کرد.زندگی بزرگسالی
6. "من فقط در دو مورد مشروب میخورم - وقتی تشنه هستم و وقتی تشنه نیستم" - برندان بهان
برندان بهان حداقل یک شخصیت رنگارنگ بود. او که یک جمهوری خواه سرسخت بود، شعر، نمایشنامه و رمان به دو زبان انگلیسی و ایرلندی می نوشت.
او به خاطر هوش و ذکاوت سریع خود، به ویژه پس از نوشیدن مشروب، معروف بود و یک شورشی ایرلندی بود که به خود اعتراف می کرد.
بهان در دوبلین بزرگ شد و در سن 14 سالگی عضو ارتش جمهوری خواه ایرلند بود. او مدتی را در دوران جوانی در انگلیس و ایرلند در زندان گذراند، جایی که برخی از بهترین آثار ادبی خود را خلق کرد. .
بعد از حضور در بی‌بی‌سی بسیار مست، مشکلات او با الکل در کانون توجه قرار گرفت و در نهایت در سال 1964 به قیمت جان او تمام شد. یک گارد افتخار IRA رهبری دسته تشییع جنازه را بر عهده داشت. او فقط 41 سال داشت.
5. «وقتی مشروب می خوریم، مست می شویم. وقتی مست می شویم خوابمان می برد. وقتی به خواب می رویم، گناهی مرتکب نمی شویم. وقتی گناه نکنیم به بهشت می رویم. اووو، بیا همگی مست شویم و به بهشت برویم!» - برایان اورورک
برایان اورورک یک لرد شورشی ایرلند بود. او بر پادشاهی بریفن در غرب حکومت می کرد.
این منطقه همان چیزی است که ما اکنون با نام Co. Leitrim and Co. Cavan و قلعه خانواده اش می شناسیم هنوز در Dromahaire یافت می شود.
مکانی بسیار زیبا حتی W.B. ییتس بعداً در شعر خود در مورد آن نوشت، "مردی که رویای فیلند را دید" .
اورورک مظهر "مبارزه" بود.ایرلندی. او مشکلی برای دفاع از کشورش نداشت و در سال 1590 به عنوان یک شورشی اعلام شد و او را مجبور به ترک ایرلند کرد. یک سال بعد او به اتهام خیانت در بریتانیا اعدام شد.
4. "مهمترین چیزی که در مورد مست ها باید به خاطر بسپارید این است که مست ها بسیار باهوش تر از افراد غیر مست هستند. آنها زمان زیادی را صرف صحبت در میخانه ها می کنند، برخلاف معتادان به کار که بر روی شغل و جاه طلبی های خود تمرکز می کنند، هرگز ارزش های معنوی بالاتر خود را توسعه نمی دهند، که هرگز درون سر خود را مانند یک مست کشف نمی کنند. – Shane MacGowan، The Pogues
اگر شما هم از طرفداران The Pogues هستید، می‌دانید که شین مک‌گوان، رهبر گروه، با میخانه‌ها غریبه نیست. سبک زندگی بی پروا و اعتیاد بیش از 30 ساله او به مشروبات الکلی و مواد مخدر تقریباً به اندازه موسیقی او مشهور است، و او در طول سال ها میله بسیاری از چاله های آبی را در جزیره زمرد زیبا کرده است.
مک گوان در کنت در خانواده ای ایرلندی به دنیا آمد. او سالهای جوانی‌اش را در تیپراری گذراند، اما به زودی خود را در بریتانیا یافت، از مدرسه شهری اخراج شد و مهر محکمی بر صحنه پانک در لندن گذاشت.
علیرغم سالها هشدار پزشکان و خیره شدن به صورت مربع مرگ در بیش از یک بار، گمان می‌رود که مک گوان همچنان از نوشیدنی ویسکی مورد علاقه‌اش لذت می‌برد و در عین حال سخنان حکیمانه‌ای را به زبان می‌آورد.
3. "بدترین چیز در مورد برخی از مردان این است که وقتی مست نیستند هوشیار هستند."– ویلیام باتلر ییتس
W.B. بله! شاعر، نمایشنامه نویس، افسانه ادبی، دوبله! او نقش پیچیده‌ای در تولد دوباره ادبیات در ایرلند در قرن بیستم ایفا کرد و بسیاری از پایه‌های ایرلند خلاقی را که امروز می‌شناسیم و دوست داریم، ایجاد کرد.
یتس از عشق سوزان خود به مود گون به عنوان الهام بخش شعر عاشقانه خود استفاده کرد و صداقت تازه ای را به صفحه ای که قبلاً خوانده نشده بود به ارمغان آورد. سختی و درد دل و آرزو را می دانست. او زیبایی خام را در ایرلند دید و به مدت 6 سال در یک برج بازسازی شده در گالوی زندگی کرد.
او دوبلین را به عنوان خانه خود پذیرفت و از بلند کردن یک یا دو لیوان لذت برد، حتی برای بیان ذائقه خود "آهنگ نوشیدن" را نوشت.
2. "وقتی می میرم، می خواهم در یک بشکه باربر تجزیه شوم و آن را در تمام میخانه های ایرلند سرو کنند." - جی. P. Dunleavy
جیمز پاتریک دانلیوی در نیویورک از پدر و مادر مهاجر ایرلندی متولد شد. او سالهای جوانی خود را در ایالات متحده گذراند اما قلبش در ایرلند بود و بلافاصله پس از جنگ جهانی دوم زندگی در جزیره زمرد را آغاز کرد.
او ممکن است مذهب کاتولیک را نپذیرفته باشد، اما مسلماً فرهنگ ایرلندی را پذیرفته و چیزی جز بالا بردن یک لیوان در میان رفقای خود، با برندان بهان در میان آنها، دوست ندارد.
همچنین ببینید: شبه جزیره سر گوسفند: چه زمانی بازدید کنید، چه چیزی را ببینید و چیزهایی که باید بدانیدرمان او. افسانه ای از نیویورک، داستان یک آمریکایی ایرلندی-آمریکایی است که پس از تحصیل در ایرلند به نیویورک بازمی گردد. بعداً عنوان جهانی شد -آهنگ معروف نوشته شین مک گوان و جم فاینر.
از اوایل نوامبر در میخانه‌ها و رادیو شنیده شد، این موسیقی متن بسیاری از زانوهای کریسمس در دوبلین و فراتر از آن بود.
1. "کار نفرین کلاس نوشیدن است." – اسکار وایلد
واایلد متولد دوبلین، شاعر و نمایشنامه نویسی بود که در سالهای آخر عمرش در لندن تاثیر زیادی گذاشت. او در ایرلند تحصیل کرد، ابتدا در خانه خانوادگی خود در میدان مریون، قبل از تحصیل در کالج ترینیتی.
یک شخصیت پر زرق و برق، وایلد اغلب به خاطر هرزگی پیشنهادی اش با مردان به یاد می آید. او نویسنده ای با استعداد با هوشی سریع و ذهنی باهوش بود.
او دو سال را به دلیل بدحجابی فاحش در انگلستان گذراند و تنها در 46 سالگی در پاریس درگذشت. کار وایلد همچنان در ایرلند مطالعه و لذت می برد و سخنان خردمندانه و شوخ طبعی های هوشمندانه او هنوز در میخانه های ما زنده می شود.
